Sentíu común

Esti día manifesteme n'Uviéu pola oficialidá del asturianu. Llamáronme l'atención munches coses. La que más, una fras de la escritora Ana Vanessa Gutiérrez, que lleó'l manifiestu oficial del convocante Conceyu Abiertu pola Oficialidá. Vieno a dicir la rapaza que defender la llingua del país, pidir que seya oficial nun ye -nun debe ser- cosa solo de los nacionalistes, sinon l'empeñu de tolos demócrates. Y criticó al PSOE y al PP por zarrar los güeyos a esta reivindicación, xusta y necesaria, y por dexar que la capitalice'l nacionalismu. Tienen tola razón los autores del escritu: defender l'asturianu, reclamar que nun heba llingues -.y polo tanto ciudadanos- de primera y de segunda, esixir que fine la discriminación nun ye cuestión de nacionalismu, sinón de xusticia, de llibertá, de sentíu común.

Disonante

Esti día llegué a la conclusión de que Ciutadans-Partido de la Ciudadanía ye guapamente'l ganador verdaderu de les eleiciones catalanes. Con namás cuatro meses de vida y marxináu dafechu en casi tolos medios de comunicación algamó un buen puñáu de votos (unos 90.000), que-y darán tres diputaos nel parlamentu de Cataluña. Increyible. "Más persones, menos nación", ye'l mensaxe telegráficu de lo que quiciabes seya l'únicu soplu d'aire fresco na política española nos caberos venti años.

Esti partíu defende, ente otres coses, que los derechos son de los ciudadanos, non de les naciones. Ye'l de so un cantu a lo que agora los espertos nomen "non-nacionalismu". Nun sé si ye posible nun ser nacionalista, si esto ye lo mesmo que ser "non-nacionalista", y si nun sedrá esta más qu'una doctrina disonante y pasaxera. Pero sí sé que'l mensaxe de Ciutadans ye mui atractivu, rompedor. Y daqué ácrata, porque nun mundiu domináu poles "realidaes nacionales" paez arriesgao apostar polos paisaninos de a pie.

A los de Ciudatans, polo menos, hai qu'escuchalos, porque'l debate que xeneren les sos idees adivínase interesante. Ye verdá que quien tien derechu a emplegar llibremente l'asturianu soi yo, yes tú, ye elli... Y tamién qu'Asturies, nel fondu, nun ye mas que lo que somos nos, los asturianos. Pa entendenos, que les peñes nun tienen derechos llingüísticos.

El catalán tevo marxináu y persiguíu munchu tiempu, pero va unos años dio la vuelta la tortiella. Y yá vuelve a feder. Agora sanciónase a los ciudadanos por falar castellanu, fánese informes pa conocer la ideoloxía de los periodistes y inviértese más en dar puxu a les selecciones deportives catalanes que en construyir viviendes. Cuando lo fixo la derecha llamáronlo fascismu. Ciutadans llucha escontra estes inxusticies con una puesta n'escena mui teatral. Quiero suponer qu'esti partíu, que diz que naide debe ser marxináu por cuestiones idiomátiques, defendería nesti país mortecín la oficialidá del asturianu. Lo contrario nun sedría entendible. Lo de Ciutadans ye pa pensalo, pa debatilo, p'asimilalo.