Esti día llegué a la conclusión de que Ciutadans-Partido de la Ciudadanía ye guapamente'l ganador verdaderu de les eleiciones catalanes. Con namás cuatro meses de vida y marxináu dafechu en casi tolos medios de comunicación algamó un buen puñáu de votos (unos 90.000), que-y darán tres diputaos nel parlamentu de Cataluña. Increyible. "Más persones, menos nación", ye'l mensaxe telegráficu de lo que quiciabes seya l'únicu soplu d'aire fresco na política española nos caberos venti años.
Esti partíu defende, ente otres coses, que los derechos son de los ciudadanos, non de les naciones. Ye'l de so un cantu a lo que agora los espertos nomen "non-nacionalismu". Nun sé si ye posible nun ser nacionalista, si esto ye lo mesmo que ser "non-nacionalista", y si nun sedrá esta más qu'una doctrina disonante y pasaxera. Pero sí sé que'l mensaxe de Ciutadans ye mui atractivu, rompedor. Y daqué ácrata, porque nun mundiu domináu poles "realidaes nacionales" paez arriesgao apostar polos paisaninos de a pie.
A los de Ciudatans, polo menos, hai qu'escuchalos, porque'l debate que xeneren les sos idees adivínase interesante. Ye verdá que quien tien derechu a emplegar llibremente l'asturianu soi yo, yes tú, ye elli... Y tamién qu'Asturies, nel fondu, nun ye mas que lo que somos nos, los asturianos. Pa entendenos, que les peñes nun tienen derechos llingüísticos.
El catalán tevo marxináu y persiguíu munchu tiempu, pero va unos años dio la vuelta la tortiella. Y yá vuelve a feder. Agora sanciónase a los ciudadanos por falar castellanu, fánese informes pa conocer la ideoloxía de los periodistes y inviértese más en dar puxu a les selecciones deportives catalanes que en construyir viviendes. Cuando lo fixo la derecha llamáronlo fascismu. Ciutadans llucha escontra estes inxusticies con una puesta n'escena mui teatral. Quiero suponer qu'esti partíu, que diz que naide debe ser marxináu por cuestiones idiomátiques, defendería nesti país mortecín la oficialidá del asturianu. Lo contrario nun sedría entendible. Lo de Ciutadans ye pa pensalo, pa debatilo, p'asimilalo.
3 comentarios:
Enantes de nada dicite que bienllegáu a la comunidá d´asturblogs.
pa mín lo de Ciudadanos de Catalunya ye una especie d´Amigos del Bable, dicen nun ser nacionalistes pero´l so candidatu a la Generalitat ye un ex-miembru del PP... esti últimu partíu nun ye nacionalista? o ye que namás quieren criticar el nacionalismu catalán porqué combayán col español.
dempués lo de qu´en Catalunya marxinase´l castellán pues nun sé... Hai dalgún llugar nel estáu español onde se marxine´l castellán deveres?
llevo tola vida oyendo que n´Euskadi nun se pue opinar, que marxinate sinón sabes euskara y llevo tres años viviendo ellí y enxamás pasóme tal cosa.
el fin últimu de la oficialidá d´una llingua ye dir pocu a pocu convirtiendo a los monollingües castellanos en billingües (los falantes de la llingua propia por coyones son billingües) pa que tean respetaos los drechos de toles persones, hai xente que ta mui comoda nel so estatus de falante d´una "gran" llingua y nun quieren deprender la otra llingua, pa ello enmierden con imposiciones, ye lo que diz la FSA pa nun oficializar; imposición, imposición... cuando son ellos los qu´imponen. ye lo mesmu.
felicidaes pol blog.
el trasgu d´Areces
www.lonueso.bitacoras.com
Tamos nel mesmu barcu, amigu, anque quiciabes en distintos camarotes. Préstame provocar, gustame que les mentes s'esmenen y que la xente piense. Qu'escuche toles idegues, tolos argumentos. Y que decida depués, con conocimientu de causa. Ciudadanos de Catalunya gústame non polo que defende o lo que dexa de defender, sinón por como lo defende, pola so llucha escontra'l poder establecíu, que nel país de la sardana, nun hai qu'escaecelo, ta nes manes d'un tipu de nacionalismu, el catalán, dende siempre enxamás amén. A mi paezme sorprendente que nunca se falara castellán nel parlamentu de Cataluña. Y si ye por imposición o por despreciu, nun me mola. Nun me van les imposiciones nin los desprecios, vengan de onde vengan. Si ellí ye'l castellán la llingua amenazada, tol puxu pal castellán. Un saludu con posu llibertariu y, a poder ser, apátrida.
lleisteme la mente escribiera yo mas o menos lo mesmo.
http://dexixonalondon.blogspot.com/2006/03/ciudadanos-dasturies.html
Publicar un comentario